این کلیسا ارتودکسی که در میدان سرخ مسکو ( روسیه ) واقع شده و در بسیاری از تصاویر، سمبل مسکو است، در سال ۶۱ – ۱۵۵۵ به سفارش ایوان چهارم به مناسبت گرامی داشت روز تسخیر کازان و آستاراخان ساخته شده است. سن باسیل نقطه مرکزی مسکو و قطب رشد آن از قرن چهاردهم به بعد است. این کلیسا تا اتمام برج ناقوس ایوان کبیر در سال ۱۶۰۰، بلندترین ساختمان مسکو بود. در این بنای زیبا موزه ای نیز وجود دارد.
کلیسای ارتودکسی در ناحیه زموسکورچی Zamoskvorechye مسکو ( روسیه ) است و ساخت آن در سال ۱۷۵۵، به سبک معماری قرن هجدهم به اتمام رسید.
با گنبد طلایی در کناره رودخانه موسکوا، در سمت غربی کاخ کرملین و بلندترین کلیسای ارتودکس شرقی است.ساخت این کلیسا سالهای زیادی به طول انجامید و نمای بیرونی آن، در سال ۱۸۶۰ به اتمام رسید. برخی از بهترین نقاشان روسیه تا بیست سال بعد، به زیبا سازی نمای داخلی آن ادامه دادند.
این کلیسا مخصوص بزرگان مسکو بوده است. ساختار کنونی آن آرشیتکت روسی، یوفگرف تیورین به سبک نئوکلاسیک در سال های ۱۸۴۵ – ۱۸۳۷ طراحی و مرمت گردید. ساختمان اصلی آن، در سال ۳۱ – ۱۷۲۲ برای شاهزاده پرسکویا ایوانوفنا ساخته شد. در آنجا بود که الکساندر پوشکین در سال ۱۷۹۹ غسل تعمید داده شد.
در سمت شمال شرقی میدان سرخ واقع شده است. بنای اولیه این کلیسای ارتودکسی در دهه ۱۶۳۰ به عن.وان نماد آزاد سازی شهر در برابر متجاوزان لهستانی ساخته شده است. این کلیسا در سال ۱۹۳۶ به دستور جوزف استالین تخریب شد ولی بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دوباره بازسازی شد و کلیسای کنونی حاصل این تجدید بناست.
یکی از زیباترین و خوش منظره ترین کلیساهای مسکو و آخرین کلیسا با سقفی به سبک معماری قرن شانزدهم و هفدهم در تاریخ معماری روسیه می باشد. معمار فرانسوی ان اوژن ویولت لو دوک چنان تحت تاثیر طراحی آن قرار گرفت، که آن را سبک معماری گوتیک روسی نامید.
کلیسایی ست به سبک قرن هجدهم و به دستور بویارلوف ناریشکین در ملکی خارج از شهر مسکو به نام فیلی ساخته شده که این املاک از سال ۱۹۳۵ متعلق به شهرمسکو گردید. این کلیسا، جایگزین کلیسای چوبی شد که توسط میخاییل رومانوف بنا شده بود.
یک کلیسای ارتودکس روسی است که در سال های ۱۷۰۴ – ۱۷۱۷ در منطقه یاکیمانکا مسکو و در دوره سلطنت پطر کبیر ساخته شد.
یک کلیسای چوبی محلی است که در قرن هفده توسط سن نیکولای نساج در محله خامونیمی بنا شد. این کلیسا بین سال های ۱۶۷۹ تا ۱۶۸۲ دوباره تعمیر شد و به یک کلیسای پنج گنبده با یک ناقوس تبدیل شد.
یکی از قدیمی ترین کلیساها در مسکو است که در میدان اسلاویانسکایا قرار دارد. این کلیسای چوبی در سال ۱۳۸۰ پس از جنگ کولیکف، توسط دمیتری دونسکوی ساخته شد.
که به صومعه بوگورودیتسه -اسمولنسکی نیز معروف می باشد، از بهترین صومعه ها در مسکو است. این نام گاهی به صورت صومعه جدید دوشیزگان نیز ترجمه می شود، علت این عنوان بدین منظور است که با صومعه باستانی دوشیزگان در کاخ کرملین متفاوت باشد. بر خلاف سایر صومعه های مسکو، این مکان از قرن هفده همچنان سالم و دست نخورده باقی مانده است.
از مهمترین صومعه های روسی و قطب روحانی کلیسای ارتودکس روسیه می باشد. این صومعه در شهر سرگیو پوساد حدودا ۷۰ کیلومتر به سمت شمال شرق مسکو از راه خیابانی که به یارو سلاف منتهی می شود واقع شده است و این امروزه بیش از سیصد راهبه در آن ساکنند.
پرستش گاه اصلیس یهودیان، در روسیه و شوروی سابق می باشد . این پرستش گاه در منطقه باسمانی مرکزی، نزدیک ایستگاه مترو واقع شده است.
نوو سیبریسک سومین شهر بزرگ در روسیه پس از مسکو و سن پترزبورگ و وسیع ترین شهردر منطقه سیبری می باشد. این شهر مرکز اداری استان نوواسیبریسک و نیز منطقه فدرال سیبریه ای کشور روسیه می باشد که با مساحت ۴۷۷/۲ کیلومتر مربع در قسمت جنوب غربی این منطقه واقع شده است. این شهر در سواحل رودخانه اوب Ob river ، در مرکز روسیه در جنوب شرقی دشت های سیبری قرار گرفته است. از سمت جنوب در امتداد فلات اکوک Ukok Plateau که بخشی از کوهستان طلایی آلتای را تشکیل می دهد واقع شده است.
این منطقه از غرب با منطقه امسک Omsk Region ، از شرق با منطقه کمروف Kemerovo Region ، از جنوب با مرز آلتای و از جنوب غربی با قزاقستان هم مرز می باشد.
این شهر زیبا و جذاب روسیه آب و هوای قاره ای شرجی، نابستان های گرم و زمستان های بسیار سرد دارد. تقریبا نیمی از زمستان با بارش مکرر برف همراه با بارش های پراکنده و معمولا سبک می باشند. اکثر روزها هوا آفتابی است و میانگین ۲۸۸۰ ساعت تابش آفتاب در سال را دارد، احتمال بارش سنگین باران نیز در تابستان وجود دارد. مسافرانی که از کشورهای با آب و هوای معتدله می آیند، زمستان های نووسیبریسک روسیه را بسیار سخت و سرد می یابند، اما برای آنهایی که از کشورهای شمالی می آیند، آنچنان فوق العاده و عجیب نیست. گاهی امکان دارد تا چند روز سرما استخوان سوز و غیر قابلل تحمل باشد، اما همه ساله درجه هوای ۴۰ درجه زیر صفر و حتی پایین تر از آن، اتفاق نمی افتد. هنگام بهار، ذوب شدن برف ها که چند ماه سطح شهر را می پوشانده، شروع می شوندریال در حالی که هوا هنوز بسیار سرد است.
جمعیت این شهر در سال ۲۰۱۰ ، ۱۴۷۳۷۰۰ نفر گزارش شده است که سومین شهر پر جمعیت روسیه به شمار می آید و به طور متوسط در هر کیلو متر مربع آن ۲۸۳۳ نفر زندگی می کنند.
شاید خیلی از افرادی که در تور روسیه ثبت نام کردند و قصد سفر به روسیه را دارند تمایل به بازدید از گونه های جانوری این کشور نیز داشته باشند که این پست خوراک مناسبی برای این افرا محسوب میشود .
حیوانات بی شمار و متنوعی در سراسر روسیه زندگی میکنند . به طور کلی در سرزمین های قطبی ، سواحل شمالی اقیانوس آرام ، جزایر قطبی و زمین های دور از ساحل و در مناطق مختلف روسیه حیواناتی نظیر : خرس قطبی ، خوک آبی ، شیر ماهی ، روباه قطبی و گوزن شمالی زندگی میکنند .
همچنین پرندگانی که در این محیط زندگی میکنند شامل ، کبک خاکستری ، جغد برفی ، مرغ نوروزی و پرنده غواص میباشند .
در طول تابستان همزمان با حضور انبوه حشرات ، انواع پرندگان از جمله غازها ، قوها و اردک ها به این مناطق مهاجرت میکنند .
سرزمین های جنگل های تایگا محل زندگی گوزن شمالی ، خرس قهوه ای ، سیاه گوش ، سمور و انواع پرندگان جنگلی از جمله جغد و بلبل میباشد . باتلاق های این منطقه پر از موش آبی کانادایی میباشند . این موش های آبی و سنجاب ها عمده ترین جانورانی هستند که در دام حیوانات وحشی گرفتار میشوند.
در جنگل های درختان پهن برگ فلات اروپایی و سیبریه غربی گراز ، آهو ، گرگ و روباه زندگی میکنند . همچنین گونه های متنوعی از پرندگان ، مارها ، مارمولک ها و لاک پشت ها نیز وجود دارند .
جنگل های واقع در بخش های جنوبی روسیه شرقی ، به خاطر داشتن ببر سیبریه ، یوزپلنگ ، خرس و آهو شهرت یافته است . سرزمین های استپ از ابتدا دارای جوندگانی نظیر موش خرمای کوهی و موش بزرگ هامستر بوده اند . جانورانی که عمدتا قربانی صیادان میشوند ، موش خرمای وحشی اروپایی و روباه تاتاری هستند . پرندگان شامل مرغ ماهی خوار آبی و عقاب هستند . کوه های قفقاز ، حیوانات وحشی مخصوصی دارد که شامل :
بز کوهی ، شوکا ، آهوی قفقازی ، گراز وحشی ، کفتار ، شغال ، سنجاب و خرس هستند . همچنین انواع مرغ های شکاری مانند خروس سیاه ، بوقلمون و کبک نیز وجود دارند . خزندگان و دو زیستان نیز در مناطق قفقاز فراوان یافت میشوند .
بسیاری از گونه های جانوران از جمله یوزپلنگ برفی و ببر سیبریه در معرض خطر و انقراض میباشند .
تعدادی از پرندگان همچون حواصیل چینی ، مرغ ماهی خوار تاج قرمزو مرغ دراز پای تایلندی در روسیه شرقی یافت میشوند .
در روسیه تقریبا ۲۲۶ گونه پستاندار و ۷۸۰ گونه پرنده وجود دارد . در کتاب اطلاعات سرخ روسیه فدرال از سال ۱۹۹۷ تا کنون ، جمعا ۴۱۲ گونه جانوری گنجانده شده که از این حیوانات محافظت میشود.
سن پترزبورگ، یکی از مهم ترین شهر های روسیه فدرال می باشد که در مجاورت رود نوا و انتهای خلیج فنلاند در دریای بالتیک و ۶۳۳ کیلومتری شمال غربی مسکوواقع شده است. اسامی دیگر شهر سن پترزبورگ ، پتروگراد و لنین گراد است. اغلب فقط با نام پترزبورگ شناخته می شود و در زبان عامیانه، معروف به پیتر است. مساحت این شهر و حومه آن حدود ۶۰۵ کیلومتر مربع است. مساحت بخش فدرال شهر ۱۴۳۹ کیلومتر مربع است که کل شهر سن پترزبورگ را در بر دارد، و نیز دارای ۹ شهرستان ۱- کولپینو، ۲- کراسنوی سلو، ۳- کرونستاد، ۴- لومونوسف، ۵- پاولوفسک، ۶- پترکوف، ۷- پوشکین، ۸- سترورتسک، ۹- زلنوگورسک و ۲۱ بخش است.
سن پترزبورگ، روی زمین های پست سرد نیمه قطبی، در امتداد دهانه رودخانه نوا که به خلیج فنلاند می ریزد، واقع شده است و دارای جزایری بر روی دلتای رودخانه است.بزرگ ترین آنها عبارتند از جزیره واسیلی وسکی، پتروگرادسکی، دکابریستوف و کرستوفسکی. آخری، به اضافه جزایر یلاجین و کامنی عمدتا با پارک پوشیده شده اند. گردنه کارلین،در شمال شهر، استراحتگاه معروفی است. سن پترزبورگ، از سمت جنوب، از صخره ها و پرتگاه های بالتیک-لدوگا کلینت گذشته، و تقاطعی با جلگه ایژورا ایجاد می کند. ارتفاع شهر سن پترزبورگ از سطح دریا، در بالاترین نقطه به ارتفاع ۱۷۶ متر در تپه اورخووایا از ارتفاعات دودرهاف می رسد. در قسمتی از محدوده شهر، در غرب خیابان لیتنی، ارتفاع از سطح دریا از ۴ متر تجاوز نمی کند و این بخش تا کنون در اثر سیل و امواج صدمه های زیادی دیده است.
سیل ها در سن پترزبورگ ناشی از امواج بلند دریای بالتیک، که به علت شرایط آب و هوایی، بادها و کم عمقی خلیج نوا ایجاد می گردند، می باشند. چهار تا از مصیبت بارترین سیل ها و بالا آمدن سطح آب در سال های ۱۸۲۴، ۱۹۲۴، ۱۹۵۵ و ۱۹۷۵ مربوط به این شهر بوده است. از سال ۱۹۷۹ سد سن پترزبورگ به طول ۲۵ کیلومتر، برای کنترل سیل و امواج در حال ساخت است.
سن پترزبورگ، آب و هوای قاره ای شرجی دارد با تابستان هایی که به علت تاثیرات ناشی از بادهای موسمی دریای بالتیک کمی خنک است. به طور کلی منطقه، تابستان هایی کوتاه، گرم و شرجی و زمستان هایی سرد و طولانی دارد.
پایین ترین دما، منفی ۳۶ در سا ۱۸۸۳ و حداکثر ۳۷ درجه سانتی گراد در تابستان ۲۰۱۰ به ثبت رسیده است. سطح رودخانه نوا درون محدوده شهر معمولا در ماه های نوآمبر (آبان) و دسامبر (آذر) یخ می زند و تا ماه آوریل ( فروردین) یخ باقی می ماند. از دسامبر تا مارس (اسفند)، به مدت ۴ ماه زمین پوشیده از برف است که میانگین ارتفاع آن در ماه فوریه (بهمن) به ۲۴ سانتی متر می رسد. روزهای معتدل شهر سن پترزبورگ به طور متوسط ۱۳۵ روز است. شرایط جوی در سرتاسر سال کاملا متغیر می باشد.
متوسط بارندگی سالیانه، در طی سال نوسان می کند و در تابستان به حداکثر می رسد. به علت اقلیم سرد و تبخیر بسیار کم، رطوبت خاک همیشه تقریبا بالاست. میانگین رطوبت هوا در طی سال ۷۸ درصد می باشد، حال آنکه به طور متوسط ۱۶۵ روز در سال آسمان ابری است.
با قسمت دوم خاک و پوشش گیاهی روسیه در خدمتتون هستیم . اگر در تور روسیه ثبت نام کردید یا قصد سفر به روسیه را دارید بد نیست که این مطلب را به عنوان اطلاعات عمومی گوشه ذهن خود داشته باشید .
سرتا سر تایگا اغلب درختان کوچکند و فاصله میان آنها نسبتا زیاد است . نواحی وسیعی هم عاری از درخت اند ، خصوصا قسمت هایی که خاک آنها از رطوبت نا چیزی برخوردار است . این نواحی پوشیده از لجنزار ، باتلاق و بوته های گیاهی اند . مناطق تایگا غالبا خاکی غیر حاصلخیز و اسیدی دارد که یولتیسول یا پادزول نامیده میشوند .
بخش مرکزی فلات بزرگ اروپایی میان سن پترزبورگ و مرز اکران را اشغال نموده اند . قسمت های شمالی را درختان همیشه سبز کاج و قسمت های جنوبی را درختان پهن برگ در بر گرفته اند . گونه های درختان پهن برگ عمدتا بلوط ، راش ، افرا و ممرز هستند . جنگلی این چنین با گونه هایی تقریبا متفاوت ، در امتداد دره میانی رودخانه آمور و از جنوب به موازات دره رودخانه یوسوری مستولی شده است .
خاک این نواحی خاکستری قهوه ای است. این خاک حاصلخیزتر از نواحی تایگا است ، و میتوان آنرا با روشهای صحیح کشاورزی و کود دهی شدید ، بارور و حاصلخیز نمود .
به سمت جنوب ، جنگل های مخلوط به شکل منطقه ای محدود از جنگل های استپ تغییر کرده و کم کم مبدل به نواحی استپ واقعی میشوند . جنگل های استپ ، به طور طبیعی پوشیده از چمنزار هایی با بیشه هایی پراکنده از درختان است . البته امروزه بخش وسیعی از این جنگل ها ، از پوشش اولیه خود پاکسازی شده و برای کشاورزی آماده شده اند .
عرض این نواحی به طور متوسط حدودا ۱۵۰ کیلومتر است و از سمت شرق از میان اواسط دره ولگا و کوهستان اورال جنوبی ؛ تا بخش های جنوبی از فلات سیبریه غربی وسعت یافته اند . قسمت های دور افتاده از این نواحی را میتوان در آبگیرهای جنوبی ما بین کوه های سیبریه شرقی یافت .
پوشش گیاهی سرزمین های استپ واقعی ، شامل مخلوطی از علفزار به همراه تعداد محدودی درختان کوتاه قد در پناه دره ها است . جلگه استپ روسیه نیز ، امروزه همانند جنگل های استپ ، آماده کشاورزی هستند . این جلگه ها ، نواحی شمال غربی کوه های بزرگ قفقاز و زمین هایی برهنه که تا دره ولگای جنوبی امتداد یافته اند ، کوهستان اورال جنوبی و بخش هایی از سیبریه غربی را در بر گرفته اند .
جنگل های استپ و جلگه های استپ ، هر دو از خاک حاصلخیزی برخوردارند و با هم زمین های چرنوزم یا منطقه سیاه خاک را تشکیل میدهند که منطقه مرکزی و اصلی کشاورزی در روسیه محسوب میشود . خاک این منطقه سرشار از هوموس یا گیاه خاک است و به میزانی متعادل مواد کانی در آن یافت میشود که نسبت به جلگه های استپ دارای منابع غنی تری از رطوبت است و در نتیجه بهترین مناطق کشاورزی در روسیه به حساب می آیند . خاک های قهوه ای و بلوطی رنگ سرزمین های استپ جنوبی به اندازه مناطق استپ شمالی غنی از هوموس نیستند اما ذخایر مواد کانی آنها غنی تر بوده و لذا در صورت داشتن رطوبت کافی ؛ میتوانند حاصلخیز شوند .