همان طور که گفته شد، کوهستان هیمالیا یکی از چهار منطقه جغرافیایی هند است. کوه های هیمالیا، هند را از کشورهای شمالی-که عبارتند از: چین، بوتان و نپال – جدا می کند. سلسله جبال هیمالیا از سرزمین پامیر در شمال غربی تا سر حد آسام در شمال شرقی به طول ۲۴۱۴ کیلومتر امتداد یافته است. هیمالیا به دلیل طول و ارتفاعش، سدی طبیعی میان هند و چین است و تنها رسته کوهی است که قله هایی با ارتفاع بیش از ۶۹۰۰ متر دارد. چهارده قله در هیمالیا بیش از ۷۸۰۰ متر ارتفاع دارند که مرتفع ترین آنها اورست با ارتفاع ۸۸۸۴ متر، بلندترین قله ی جهان می باشد که در نپال واقع شده است.
بعد از آن Q2 یا کا-۲ با ارتفاع ۸۶۱۱ متر در پاکستان و پس از آن سومین قله ی بلند جهان، کانچنجونگا با ارتفاع ۸۵۹۸ متر است. رشته کوهستان شرقی ما بین هند و برمه – که آن را کوهستان ناگا یا کوهستان پکتی می نامند – کوهستان نسبتا کوتاهی است که در شمال به هیمالیا می پیوندد.
درقسمت استوایی هند ، در جنوب، جلگه مرتفعی وجود دارد که در غرب و شرق، منطقه ای کوهستانی را تشکیل می دهد. این دو رسته کوه، گات های شرقی و غربی نام دارد و ارتفاع آنها در شرق به ۶۰۰ متر و در غرب به ۲۴۴۰ متر می رسد. گات های غربی به موازات خط ساحلی کناره ی دریای عرب امتداد یافته است و به ساحل نزدیک ترند؛ در حالی که گات های شرقی از دریا دورترند و دشت ساحلی وسیعی را در طول خط ساحلی جنوب شرقی در کناره ی خلیج بنگال به وجود آورده اند.
کوه یاتکایی: این کوه و کوه های وابسته به آن، در مرز هند ، بنگلادش و برمه قرار دارند و مجموعا پارواچال یا کوه های شرقی نامیده می شوند.
آراولی: ناحیه ای در شمال غربی هند که از قدیمی ترین مناطق کوهستانی جهان است. دامنه کوه های آراولی تنها بقایایی از کوه های عظیم الجثه هستند که در دوران ما قبل تاریخ وجود داشته اند و بسیاری از قله های آن پوشیده از برف و توده های غول پیکر و شگفت انگیز یخ است که منبع تامین بسیاری از رودخانه های بزرگ است.
ویندهیان: این کوه تقریبا تمام عرض شبه جزیره هند را فرا گرفته است و منطقه ای در حدود ۱۰۵۰ کیلومتر را با میانگین ارتفاع ۳۰۰ متر در بر می گیرد.