روسیه – جلوه ای از امپراتوری – قرن هجدهم- تور روسیه
تور روسیه
درود
در این قسمت تاریخ روسیه ( بخش جلوه ای از امپراتوری – Russia ) به ادامه قسمت پیشین برای علاقمندان به تاریخ کشور روسیه و دوستانی که در تور روسیه و یا قصد سفر به روسیه را دارند می پردازیم.
روسیه
قرن هجدهم – Russia
پتر کبیر موفق شد جانشین خود را تعیین کند و پس از مرگ او در سال ۱۷۲۵در مدت سی و پنج سال شش حاکم بر روسیه ( تور روسیه – سفر به روسیه) حکومت کردند. پایتخت با انقلاب های درون کاخ و دسیسه های دربار که قدرت فردی اشراف یا منفعت اعضای حکومت را تداوم می بخشید، می لرزید. اما با وجود این بی ثباتی ها، روسیه ( – تور روسیه ) در جنگ و دیپلماسی هر روز قوی تر می شد. هنگامی که کاترین دوم ملقب به کاترین کبیر ( ۱۷۹۶ – ۱۷۶۲ ) تاج و تخت را پس از دوران کوتاه سلطنت همسر نه چندان مشهورش پتر سوم ( ۱۷۶۲ – ۱۷۶۱ ) تصاحب کرد، روسیه در اوج موقعیت بین المللی خود قرار داشت؛ روسیه ، اتریش و پروس موجب تجزیه لهستان شدند، این تجزیه موجب شد تا تقریبا همه ی سرزمین های واقع در بلاروس و اوکراین که پیش تر به کیف قدیم متعلق بودند به روسیه باز پس داده شوند. تور روسیه
به این ترتیب لهستان موقتا از نقشه ی جهان حذف شد. جنگ ها با ترکیه که به پیروزی روسیه ( – Russia ) انجامید موجب شد تا این کشور بر سواحل شمالی دریای سیاه تسلط یابد. حمله ی سوئد به پترزبورگ در سال های ۱۷۸۹ – ۱۷۸۸ با موفقیت دفع شد. تور روسیه
در این دوران زبان فرانسه زبان دربار و نخبگان تحصیلکرده شد، و سرانجام طبقه ی اشراف از خدمت اجباری نظام وظیفه رهایی یافتند، به این ترتیب آنان آزادی یافتند تا به طبقه آزاد غربی تر تبدیل شوند. ویلیام کاکس معلم انگلیسی که در سال های ۱۷۷۸ – ۱۷۷۹ در روسیه ساکن بود، مدعی است که : ” هیچ چیز نمی تواند پیش تر از مهمان نوازی روس ها حرکت کند. ” ” تور روسیه “
ما هیچ گاه نمی توانیم از فردی نجیب زاده دیدار کنیم، مگر این که به صرف شاتم دعوتمان بکند… غذاهای فراوانی سر میز سرو می شود … کامل ترین و بهترین خوراک ها از دورترین نقاط گردآوری می شد. ماهی خاویار از ولگا، گوشت گوساله از آرخانگل، گوشت بره از آستراخان، گوشت گاو از اوکراین و قرقاول از مجارستان و بوهم. تور روسیه .
در سال ۱۷۶۷، به دنبال سرکوب شدید شورشی دهقانی به رهبری پوگاچوف که قول داده بود رعایا را آزاد کند، سرکوب در نظام سرف داری به اوج خود رسید. در این دوران فرمانی تصویب شد که مجازات — تور روسیه – شلاق یا تبعید به سیبری را برای افرادی که ” فرمانبرداری مطلق و اطاعت بی چون و چرا در همه ی زمینه ها را نادیده می گرفتند” قانونی می شمرد.
قزاق ها و دهقانان تنها افرادی نبودند که مخالف سرف داری بودند. رواج گسترده ی زبان فرانسوی آرمان های آزادی خواهانه ی عصر روشنگری در اروپا را برای دربار روسیه ( سفر به روسیه ) به ارمغان آورد. کاترین دوم خود نیز علاقه مند بود تا به عنوان پادشاهی روشنفکر شناخته شود و در یادها بماند، و او با برخی از متفکران پیشروی زمان خود از جمله اصحاب فرانسوی دایره المعارف – از قبیل ولتر و دیدرد – مکاتبه داشت. اما او به منظور ایجاد دگرگونی در سلسله مراتب واقعی که مورد حمایت طبقه ی اشراف روسیه بود، آمادگی نداشت.
کاترین دوم (/ تور روسیه ) که انقلاب فرانسه موجب وحشت او شده بود، روابط دیپلماتیک با فرانسه را قطع کرد و به پلیس دستور داد همه خارجیان فرانسوی زبان را زیر نظر بگیرند و بر چاپ کتابسانسور اعمال کنند. در سال ۱۷۹۰ آلکساندر رادیشچف صریح ترین نقد درباره ی زندگی در روسیه را که تاکنون به چاپ رسیده بود، منتشر کرد. این کتاب اعمال غیر انسانی خرید و فروش رعایا، شرایط کار اجباری و خدمت وظیفه، قضات و تاجران رشوه خوار را توصیف می کرد. رادیشچف به مرگ محکوم شد ( کاترین دوم این حکم را به ده سال تبعید در سیبری تقلیل داد – تور روسیه ). یادگار او نخبگان سیاسی و روشنفکر بودند: روشنفکران مخالف. Russia
روسیه
سرف داری در روسیه
قدرت و ثروت اشراف زمین دار به نیروی کار کشاورزانی وابسته بود که در زمین های مالکان زندگی می کردند. در طول قرن هایی پس از دوران حکومت حاکمان مغول، رعایا با عنوان سرف شناخته می شدند، و قانونا به زمینی که در آن زندگی می کردند تعلق داشتند. سرف ها با زمینی که روی آن کار می کردند، خرید و فروش می شدند. تعهدات سرف ها به صاحبان زمین به کار بر روی زمین محدود نمی شد، بلکه آنان مجبور بودند تا به صاحبان زمین پول نیز بپردازند. این تعهدات معمولا به صورت گروهی از سوی سرف ها پرداخت می شد. بنابر این اگر یک سرف یا خانواده اش در پرداخت کوتاهی می کرد، همه ی رعایا مجبور بودند کوتاهی آنان را جبران کتند.
از آنجا که قانونی وجود نداشت تا خواسته های اربابان را محدود سازد، شرایط زندگی روزمره ی سرف ها به شدت از وضعیت تنگدستی تا برخورداری از حداقل امکانات متغیر بود. صاحبان تازه ی زمین ها هیچ تعهد قانونی ندتشتند تا به خانواده ی رعایا تجاوز نکنند.
سرف ها تا سال ۱۶۴۹ می توانستند به صورت قانونی در طول دوره سه هفته ای روز جرج مقدس ( ۲۵ نوامبر – تور روسیه ) از استانی به استان دیگر سفر کنند اما این کار دشوار بود و هزینه ی سنگینی داشت. در سال ۱۶۳۹ با تصویب مجموعه ای جدید از قوانین، آخرین اثر آزادی به جای مانده از دوران مملکت روسی کیف از میان رفت. رعایا دیگر نمی توانستند با اراده ی خود جا به جا شوند. " تور روسیه " .
مجموعه ی قوانین سال ۱۶۴۹ دوازده میلیون نفر یا بیش از نود درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار داد. بسیاری از ساکنان شهر های کوچک با تهدید به شکنجه، تبعید یا مرگ و در شرایط مشابهی از محدودیت قرار گرفتند. صد ها تن از رعایا و گاهی همه ی ساکنان روستاها به مرز های سیبری یا رودخانه های عظیم جنوب می گریختند تا به گروه های قزاق بپیوندند. به این ترتیب کمبود نیروی کار در کشور پدید می آمد و آنان کوشش های خود را برای بهبود وضعیت خود افزایش می دادند. تور روسیه …
تاریخ امپراتوری روسیه قسمت ۴ از ۲۰ – آپارات – Russia
تور روسیه
قرن نوزدهم – روسیه
روسیه که در سال ۱۸۰۰ کشوری کثیرالمله و چند مذهبی بود، در قرن نوزدهم حتی وسیع تر شد و گوناگونی بیشتری یافت. فنلاند در سال ۱۸۰۹ از سوئد جدا شد و به خاک روسیه ضمیمه شد، بسارابی در سال ۱۸۱۲ از ترکیه، و مرکز لهستان از جمله ورشو در یال ۱۸۱۵ ضمیمه ی خاک روسیه شدند. سرزمین های ماوراء قفقاز شامل گرجستان، ارمنستان و آذربایجان در سال ۱۸۵۹ به خاک روسیه ( تور روسیه ) افزوده شدند.
تجربه ی هجوم ویران گر ناپلئون اول امپراطور فرانسه به مسکو و عقب نشینی مشهور ارتش او که از سوی لئو تولستوی در رمان حماسی جنگ و صلح به تصویر کشیده شد، بر شدت میهن پرستی در روسیه افزود. اما افسران و سربازان معمولی روسیه از بازگشت از شرایط فوق العاده جنگ با ارتش ناپلئون در غرب اروپا به شرایط سرکوب در خانه های خود ناراضی بودند. پس از مرگ الکساندر اول ( ۱۸۲۵ – ۱۸۰۱ تور روسیه )، برادر او، نیکلای اول ( تور روسیه ۱۸۵۵ – ۱۸۲۵ ) خیلی زود با نخستین توطئه در روسیه برای سرنگونی تزار روبرو شد. انقلابی ها با عنوان دکابریست ها مشهور بودند ( دکابر در زبانروسی به معنای دسامبر است و ماهی است که آنان فعالیت خود را آغاز کردند، تور روسیه ).
دکابریست ها گروهی مرکب از روشنفکران، افسران آرمان گرای ارتش و اشراف بودند، آنان اساسا از سازماندهی مناسبی برخوردار نبودند و عموم مردم از آنان حمایت نمی کردند، اما موفق شدند سربازان برخی از گاردهای امپراتوری را به شورش تحریک کنند. جنبش دکابریست ها خیلی زود سرکوب شد و رهبران آن کشته یا تبعید شدند.
اما دگرگونی ها در راه بود. همان گونه که آلکساندر هرتسن Aleksandr Herzen روزنامه نگار تندرو در سال ۱۸۳۰ نوشت : ” دنیایی تازه بر در می کوبد، و قلب و روح های ما آماده ملاقات با این دنیاست. ” پایه ی اقتصادی تدریجا به مراکز شهری منتقل می شد. در سال ۱۸۶۴، تعداد شهر ها با جمعیت بیش از پنجاه هزار نفر، سه برابر تعداد این گونه شهر ها در سال ۱۸۳۰ بود. به طور کلی جمعیت بین سال های ۱۸۰۰ و ۱۸۶۰ دو برابر شده بود. جمعیت روسیه در سال ۱۸۶۰ به ۷۶ میلیون نفر رسید. اما هنوز حدود چهار پنجم جمعیت کشور را سرف های تحت تملک اشراف زادگان یا دولت تشکیل می دادند. شورش ها در نواحی کشاورزی افزایش یافت، در دوران حکومت نیکلای اول تعداد این شورش ها به ۵۵۶ مورد رسید. به منظور مقابله با این ناآرامی ها، وزارتخانه ای با عنوان بخش سوم ایجاد شد که به عنوان نیروی پلیس سرکوبگر عمل می کرد و آشوبگران را شکنجه می داد.
گرچه روسیه از نظر صنعتی رشد می کرد، اما وضعیت این کشور در برابر وضعیت دیگر قدرت ها بسیار وخیم بود. به عنوان مثال در سال ۱۸۵۰ روسیهفقط هشتصد کیلومتر خط آهن داشت، حال آنکه طول راه آهن ایالات متحده پانزده هزار کیلومتر بود. فقدان مهارت تکنولوژیکی ارتش روسیه را در جنگ کریمه ( ۱۸۵۶ – ۱۸۵۳ – Russia ) با شکست روبرو ساخت. | تور روسیه | سفر به روسیه
در حالی که روس ها از نظر نسبت به حریف برتر بودند اما بی کفایتی، فساد، و کمبود شدید وسایط حمل و نقل، ارتباطات و امکانات موجب شکست روسیه در جنگ های متعدد شد. در پایان جنگ کریمه شمار زیادی از نیرو های روسیه – Russia کشته شدند و این کشور دهانه ی رود دانوب، بخش هایی از بسارایی و بیش تر فتوحات خود در قفقاز را به عنوان غرامت به ترکیه واگذار کرد. علاوه بر این، روسیه مجبور شدتا از بلند پروازی های آینده علیه ترکیه چشم بپوشد و کشتی های جنگی و تجهیزات خود را از دریای سیاه خارج سازد. خروج کشتی ها و تجهیزات برای کشوری که به شدت به بنادر دریای سیاه نیازمند بود، شکست سنگینی به شمار می رفت. این ناکامی ها، کسری شدید در بودجه کشور و موج تازه ی نا آرامی های رعایا آلکساندر دوم ( Russia – 1881 – 1855 ) را مجبور ساخت تا خط مشی اصلاحات را در پیش گیرد. تور روسیه ....
سفر به روسیه
برنامه ی آزادی بخش آلکساندر دوم – Russia
در پایان جنگ کریمه، تزار آلکساندر دوم به نمایندگان اشراف اعلام کرد ” بهتر است نظام سرف داری را از بالا نابود کنیم و منتظر نمانیم تا این نظام خود را از ریشه ویران کند. ” اما بحث در باره ی تکمیل منشور آزادی سرف ها که از سوی روحانیون کلیسای روسیه در سال ۱۸۶۱ قرائت شد، سال ها به طول انجامید. Russia
این قانون خود شامل تقریبا چهارصد صفحه شرط های پیچیده و گاهی متناقض بود. سرانجام دهقانان از بردگی رهایی یافتند. اما برای بسیاری از آنان، شرایط این آزادی دشوار بود : زمین ها به انجمن محلی روستاها یا ” میر ” و نه به اشخاص اختصاص می یافت تا هر ده سال مجددا تقسیم شود. یک رعیت تنها می توانست نیمی از زمینی را که پیش تر در آن به کشاورزی پرداخته بود، خریداری کند. بهای زمین در اقساط ۴۹ ساله پرداخت می شد که بسیاری از کشاورزان امیدوار نبودند بتوانند از عهده ی آن بر آیند. رژیم تزار آماده اعتراض های رعایا بود : رعایایی که شورش می کردند در خیابان های روستا هدف گلوله قرار می گرفتند، شلاق می خوردند یا به سیبری تبعید می شدند. /. تور روسیه
روسیه – الکساندر دوم Russia – سفر به روسیه
دیگر اصلاحات مفاهیم دور از دسترسی را در بر می گرفتند. نظام قضایی به شاخه ای مجزا از دولت تبدیل شد. در سال ۱۸۷۴ خدمت در ارتش بار دیگر ساماندهی شد و طول آن از ۲۵ سال به شش سال تقلیل یافت و همه مردان بیست ساله بدون استثناء ملزم به انجام این خدمت بودند. در سطح محلی، شوراهای روستایی منتخب، زمستوا Zemestva، مسئولیت برگزاری انتخابات محلی، توجه به امور پزشکی و بهداشتی و ساخت جاده را بر عهده داشتند و از قدرت جمع آوری مالیات های محلی برخوردار بودند. شروط مشابهی نیز در شوراهای منتخب ایجاد شد. < تور روسیه >
این اصلاحات پس از مدت کوتاهی متوقف شدند و اهداف گروه های جوانان تحصیلکرده و رادیکال ناکام ماند. یکی از این گروه ها نارودنایا والیا Naro dnaya Volya ( خواسته ی مردم ) نام داشت. این گروه از سوی الکساندر اولیانوف Alexander Ulyanov (برادر بزرگ تر لنین که در نسل بعدی انقلابیون شخصیت برجسته ای به شمار می رفت ) رهبری می شد، این گروه هنگامی که آلکساندر دوم در کالسکه ای رو باز در سال ۱۸۸۱ در سن پترزبورگ مشغول سواری بود، به او سوء قصد کرد و موفق شد تزار را به قتل برساند.
سفر به روسیه
رویکردهای امپراتوری در سال ۱۹۰۰
با پایان قرن، روسیه در پیشرفت به نقاط عطفی دست یافت. از جمله ی این پیشرفت ها می توان به ساخت راه آهن سراسری سیبری، ایجاد پیوند نظامی با روسیه آسیایی و تسهیل پیشرفت اقتصادی کلی اشاره کرد. همچنین استخراج معدن و صنایع متالوژی، نساجی و شیمیایی توسعه چشمگیری یافتند، و حوزه های نفتی باکو در تولید پس از تگزاس در مقام دوم جهانی قرار داشت. بسیاری از این پیشرفت ها را سرگئی ویت Sergei Witte یکی از وزرای آلکساندر سوم ( ۱۸۹۴ – ۱۸۸۱ تور روسیه ) طراحی کرده بود. او طراحی و تامین اعتبار را در آنچه ” سرمایه داری داخلی / کشوری ” نامیده می شد بر عهده داشت. در این طرح گسترش تجاری در حد وسیع، از سوی دولت و شرکت ها و افراد وابسته به بخش خصوصی اجرا میشد. با وجود این دگرگونی های پر شتاب، روسیه هنوز به لحاظ پیشرفت صنعتی و تولیدی نسبت به کشورهایی چون ایالت متحده ی آمریکا، بریتانیای کبیر، آلمان و فرانسه، حرکت کندی داشت. حدو.د هشتاد درصد جمعیت از راه کشاورزی امرار معاش می کردند و با این که میزان محصول کشاورزی افزایش می یافت، اما این میزان جوابگوی رشد جمعین نبود. در شهر ها بسیاری از کارگران مجبور بودند با زندگی در خانه های محقر، وضعیت غیر بهداشتی و شیوع بیماری های مرگ آور دست و پنجه نرم کنند. اکثریت کارگران بخش صنعت را کارگران فصلی بخش کشاورزی تشکیل می دادند که میان شهر و روستا در حرکت بودند. ( تور روسیه )
الکساندر سوم و نیکولای دوم ( ۱۹۱۷ – ۱۸۹۴ ) هر دو از صمیم قلب به ارزش های اشرافیت باور داشتند، و هر دو به جمعیت یهودی کشور همچون عامل اصلی مشکلات روسیه می تگریستند. از سال ۱۸۸۱ به بعد قتل عام هایی بی رحمانه علیه یهودیان در پاله Pale ، ناحیه محدود یهودی نشین در بلاروس و اوکراین امروزی، صورت می گرفت. دولت از این قتل ها به عنوان ابزار عمدی برای پیش برد سیاست های خود بهره می گرفت. در نتیجه ی این اقدام و طرد یهودیان به شیوه های قرون وسطایی از مسکو و کیف، بیش از یک میلیون یهودی از شش میلیون یهودی ساکن این کشور به آمریکای شمالی مهاجرت کردند.
تور روسیه
دیگر گروه ها نیز بر اثر اجرای سیاست روسی در عذاب بودند. این سیاست همه ی زبان ها و سنت ها به جز زبان و سنت روسی ( تور روسیه ) را سرکوب می کرد. آن چه از استقلال در فنلاند، لهستان، کشورهای حوزه ی بالتیک، اوکراین، و ارمنستان تحت سلطه ی روسیه باقی مانده بود، کاملا از میان رفت. گروه های مذهبی تند رو با خطر تبعید یا حبس رو به رو بودند. اقدامات سرکوب گرانه داخلی شامل اعمال محدودیت بر اتحادیه های تجاری و احزاب سیاسی، و سلطه ی نظامیان بر قوه ی قضایی می شد. دولت همچنین کنترل شدیدی بر گسترش ایده ها در همه ی سطوح جامعه از مدارس روستایی تا دانشگا ها و روزنامه ها اعمال می کرد.