در قسمت پیشین هنر و سنت روسیه ( قسمت دوم ) به درک شمایل ها و هنر سکولار پرداختیم. در این قسمت به ادامه قسمت پیشین برای علاقمندان به تور روسیه و کشور روسیه می پردازیم
رئالیسم روسی در اواخر قرن نوزدهم راهی به سوی طغیان مدرنیسم و جنبش های منشعب از آن در اوایل قرن بیستم پدید آورد. در این دوران نسلی از هنرمندان ممتاز از جمله واسیلی کاندینسکی ( ۱۹۴۴ – ۱۸۶۶ – تور روسیه ) ، میخاییل وروبل ( ۱۹۱۰ – ۱۸۵۶ – تور روسیه ) ، کاسیمیر مالویچ ( ۱۹۳۵ – ۱۸۷۸ / تور روسیه ) ، و مارک شاگال ( ۱۹۸۵ – ۱۸۸۷ – تور روسیه ) ظهور کردند .
هنر شوروی در انزوا رشد کرد ، این روند از دهه سی میلادی آغاز شد و کم و بیش تا دهه هشتاد ادامه یافت ؛ در این دوران هنر زیر فشارهای سیاسی و بوالهوسی های فردی تزار های فرهنگی قرار داشت. جدایی دردناکی میان هنر شوروی و هنر معاصر وجود داشت ، هنری که از سوی دولت مورد حمایت بود و هنری که خارج از کانال های دولتی پدید می آمد ، از هم بسیار فاصله داشتند. امروز این فاصله از میان رفته است و هنرمندان روس بار دیگر در سطح بین المللی مطرح شده اند. امروزه برنامه های تبادل فرهنگی با کشور های خارجی ، نمایشگاه های بین المللی ، همایش هایی درباره ی هنر معاصر ، برنامه های آموزشی برای مدیران موزه ها و برنامه های ایجاد انجمن های هنرمندان ، و پوشش رسانه ای از جمله اقدامات رایج در روسیه هستند.
بیشتر گالری های هنر معاصر در مسکو قرار دارند : در دیگر شهر ها تنها چند گالری خصوصی وجود دارند و تقریبا هیچ بازار فروش آثار هنری معاصر در این شهر ها به چشم نمی خورد. وزارت فرهنگ روسیه به منظور دستیابی استان های دور افتاده ی روسیه به هنر های تجسمی ، از برگزاری جشنواره های سالانه هنر های معاصر در این استان ها حمایت می کند. بودجه ای ویژه برای موزه هایی که میزبانی این جشنواره ها را بر عهده دارند ، در نظر گرفته شده تا آثار این جشنواره ها را برای مجموعه های خود خریداری کنند.
رئالیسم سوسیالیستی
پس از یک دوره ایجاد فشار در دهه بیست میلادی علیه هنرمندان پیشتاز ، یا هنرمندان پیش گام تجربی ، دولت کمونیست در سال ۱۹۳۲ جنبش هایی رقیب رئالیسم سوسیالیستی را که سبک مورد تاییدش بود ، از میان برد. رئالسیم سوسیالیستی بر پایه ی این فرضیه قرار داشت که هنر می تواند جامعه را تعالی بخشد ، یا حتی آن را دگرگون سازد. بر اساس همین فرضیه رئالیسم سوسیالیستی به سبک غالب نقاشی ، معماری و نمایش تبدیل شد. ” رئالیسم” واقعا به معنای ” ایدئالیسم ” بود . همه ی هنرمندان موظف بودند به مارکسیسم – لنینیسم اعتقاد داشته باشند و از اهداف حزب کمونیست حمایت کنند. برخی این جنبش ها را چنین توصیف می کردند : ” شیوه ی تحسین رهبران ما به شکلی که خود متوجه این تحسین شوند. ” – تور روسیه
رایج ترین فرم رئالیسم سوسیالیستی تولید پوستر ها به تعداد بسیار با تصاویر ساده و واضح با هدف ایجاد پیشرفت در مردم عادی یا آموزش آنان بود. در دهه بیست میلادی هنرمندان پوستر ساز موضع خود را از شعار های انقلابی به سلامت عمومی و وسایل آموزشی تغییر دادند. در دهه سی پوستر ها مسائل مربوط به صنعتی شدن را مطرح می کردند. در طول جنگ جهانی دوم پوستر ها به مسائل سیاست خارجی و دفاعی می پرداختند. گرچه احتمالا تلویزیون از قدرت پیام های پوستر ها کاست اما این ابزار در پایان دوران کمونیسم بار دیگر احیا شد. در دهه هشتاد میلادی از پوستر ها برای افشا کردن بوروکراسی فاسد و جلب توجه مردم نسبت به جنایات دوران استالین استفاده می شد. " تور روسیه " ...
هنرهای مردمی
دیدارکنندگان از روسیه معمولا در جستجوی هنر های سنتی روسیه و صنایع دستی این کشور و نیز خرید آثار هنری معاصر هستند. هنر های کنده کاری روی چوب ، سفال گری ، آثار لاک الکلی ، بافندگی و سوزن دوزی ، تنها چند نمونه از هنرهایی هستند که دهقانان به منظور سرگرمی یا بالا بردن درآمد ناچیز خود در منزل به آن می پردازند. به کار گیری خیال انگیز مواد زینتی زیبا به این اشیا جذابیت خاص می بخشند. هنر مردمی منطقه قفقاز در بر گیرنده ی فرش و قالی هایی با بافت مشهور ، پارچه بافی ، ساخت گردن بند ، سفال گری و سوزن دوزی است. ( تور روسیه )
فرهنگ مردم همچنین سنت غنی داستان گویی و آواز را دربر می گیرد. حماسه های مردمی که با عنوان بیلینی مشهورند نیمی به صورت آواز و نیمی به صورت گفتاری از سوی دو گروه اجرا می شوند ؛ یکی از این گروه ها کنترپوان دیگری را به صورت بداهه می نوازد. در قدیم آواز ها و رقص ها به وسیله ی بازیگران روستایی حرفه ای از یک روستا به روستایی دیگر منتقل می شدند.
این بازیگران در دوره های گوناگون به استخدام دربار روسیه نیز در می آمدند. در دوران کمونیسم ، موسیقی و رقص سنتی به دلیل نظارت دقیق دولتی بی روح و تضعیف شد. امروز گروه های بومی آن گونه که گزارش جدید نیویورک تایمز عنوان می دارد : ” می خوانند و می رقصند و آواز های قدیمی روستایی را زمزمه می کنند. ” این گروه ها نه تنها ملودی های قدیمی فراموش شده و رقص های بومی پیچیده را احیا می کنند ، بلکه همچنین تاریخروستایی روسیه را زنده می سازند.
تاریخ امپراتوری روسیه قسمت ۱۵ از ۲۰