درود فراوان به همه علاقه مندان سفر به روسیه .
به درخواست اعضای تور روسیه در سال ۹۳ در مورد جمعیت و پرچم این کشور توضیحاتی به استحضار شما عزیزان میرسانیم.
جمعیت روسیه در سال ۲۰۱۰ در حدود ۱۴۲ میلیون نفر بوده که در رده نهم دنیا قرار میگیرد. جمعیت روسیه دو ویژگی مهم دارد :
طبق آمار سال ۲۰۱۰ ، تراکم جمعیت روسیه ۸/۳ نفر در هر کیلومتر مربع بوده است که از این لحاظ در رده دویست و هفدهم دنیا قرار میگیرد . از کل جمعیت این کشور ، ۹۹/۴ درصد با سوادند که از این نظر روسیه در رده ششم دنیا قرار میگیرد .
پرچم روسیه یا پرچم رسمی دولت های فدرال روسیه یک پرچم مستطیل شکل سه رنگ با سه زمینه افقی مساوی است ، سفید در بالا ، آبی در وسط و قرمز در پایین. این پرچم ابتدا به عنوان نشانی برای بازرگانان و کشتی های جنگی به کار می رفت و در سال ۱۸۹۶ رسمی شد و دولت های موقت روسیه همچنان به استفاده از آن ادامه می دادند و حتی پس از واژگونی تاج و تخت تزار در جریان انقلاب فوریه تا انقلاب اکتبر ، باز هم این پرچم جایگزینی نیافت . از زمان بولشویک ها به بعد ، پرچم کاملا قرمز از سنبل کمونیستی ، بر آن پرچم سه رنگ ارجحیت یافت . در سال ۱۹۹۱ و پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی ، در دولت جدید روسیه فدرال ، مجددا پرچم سه رنگ به رسمیت شناخنه شد . در سال ۱۹۹۳ پرچم قدیمی دستخوش تغییرانی جزئی شد و از سال ۲۰۰۰ رسمی شده است .
در پرچم روسیه از سه رنگ پان – اسلاویک که منظور سه رنگ قرمز ، سفید و آبی است ، استفاده شده است . با وجود اینکه نظریه های متفاوتی در مورد ریشه و علت انتخاب رنگ ها وجود دارد در حال حاضر هیچکدام کاملا پذیرفته نیستند . درقوانین روسی هیچ گونه معنای رسمی برای این رنگ ها تعیین نشده است .
نقل قول است که سه رنگ این پرچم اقتباس از نشان خانوادگی قلمروی دوک های روسی است که مجسم کننده سنت جورج با زهی سفید است ، در حالی که سوار بر اسبی سفید بوده ، شنلی آبی برتن دارد و سپری آبی رنگ با زمینه قرمز به دست گرفته است. به روایت دیگر ، این سه رنگ مظهری از ردای بلند مریم مقدس – حامیروسیه است .
با این حال تفسیری دیگر نیز بر مفهوم این رنگ ها وجود دارد که بر اساس آن ، ترتیب قرار گرفتن رنگ ها نمایانگر سیستم اجتماعی روسیه در زمان تزار است :
سفید نمایانگر خدا ، آبی بیانگر تزار و قرمز رعیت است . تفسیر رایج دیگر در مورد رابطه رنگ ها با بخش های اصلی امپراطوری روسیه این است که : سفید نمایانگر بلاروس ، آبی نمایانگر اُکراین یا روسیه کوچک یا مالوروژیا و قرمز نمایانگر روسیه کبیر میباشد .
بنا به تعبیری متفاوت ، سفید به معنی آینده و روشن ، آبی به معنی حال مبهم و قرمز به معنی گذشته ای خونین است .
سنبل کشور روسیه ، عقاب دو سر بیزانسی است که با سنت جورج مسکو و نشان خانوادگی اش ترکیب شده است و این سنبل ها مربوط به دوران دوک نشینی شهر مسکو است . پرچم روسیه در اواخر دوره تزار های روسیه ظهور یافت و در بسیاری از مناطق امپراطوری وسیع روسیه استفاده می شد .
شعار امپراطوری روسیه و شعار شوروی سابق اکنون با یکدیگر متفش شده اند و تا کنون رسما جایگزین تازه ای برای آنها نعرفی نشده است .
علامت داس و چکش و نشان های دولتی شوروی سابق ، همچنان به صورتی فراگیر در بیشتر شهر های روسیه به عنوان بخشی از تزئینات معماری مشاهده میشوند .
سن پترزبورگ یکی از زیبا ترین شهرهای روسیه همواره در زمینه علوم و تعلیم و تربیت در روسیه پیشرو بوده است. بزرگ ترین موسسات آموزش عالی در سن پترزبورگ شامل: دانشگاه دولتی سن پترزبورگ ، دانشگاه پلی تکنیک سن پترزبورگ و دانشگاه هرزن می باشد. همچنین شعبه مرکزی دانشکده علوم روسیه به نام کانست کامرا در سن پترزبورگ است.
سن پترزبورگ، یک گذرگاه اصلی تجاری، مرکز مالی، صنعتی و تجارت تخصصی نفت و گاز در روسیه است. کشتی سازی، برق و الکترونیک، کامپیوتر و نرم افزار، ماشین سازی، تولید ماشین آلات سنگین و وسائل حمل و نقل شامل تانک و تجهیزات نظامی، استخراج و ذوب انواع فلزات، صنایع و لوازم دارو سازی و مواد شیمیایی، چاپ و نشر، صنایع غذایی، صنایع پوشاک و نساجی از صنایع مهم شهر می باشند. شهر سن پترزبورگ در در صنعت خودرو سازی روسیه مطرح و پیشگام بوده و دو کارخانه لنسر و روسو-بالتیک در اوایل قرن بیستم در این شهر فعالیت داشته اند.
ساخت تجهیزات تولید برق از صنایع این شهر است. به طوری که طبق برخی گزارشات، ده درصد از توربین های تولید برق جهان در مجتمع LMZ ساخته می شوند.
اصلی ترین کارخانجات محلی سن پترزبورگ عبارتند از:
کشتی سازی نیروی دریایی
کشتی سازی دریای بالتیک
لومو – سازنده لوازم چشم پزشکی
کارخانه کیروف: کارخانه خودرو سازی که از دهه ۱۸۰۰ کار خود را با تولید و ساخت گلوله شروع نموده است؛
کارخانه ساخت لوازم الکتریکی الکتروسیلا ELektrosila.
و نیز از میان سایر شرکتهای بین المللی و روسی، این سه شرکت ذیل در سن پترزبورگ به ثبت رسیده است:
۱- شرکت حمل و نقل دریایی سوفکومفلات که از سال ۱۹۹۵ شروع به کار کرده است.
۲- شرکت سوخت پترزبورگ.
۳-شرکت پتروشیمی سیبور.
سن پترزبورگ سه بندر باری بزرگ دارد: بندر بولشوآ، بندر کرونستاد و بندر لومونوسوف. کشتی های تفریحی و بین المللی کروز، در بندر مسافری وکزال مورسکوی در جنوب غربی جزیره وکزال مورسکوی فعالیت می کنند. در سال ۲۰۰۸، دو تا از نخستین لنگرگاه ها در بندر مسافری جدید در غرب جزیره ساخته شدند. این بندر جدید، مرکز دریایی شهر محسوب وی شود و پروژه رو به پیشرفتی است که تا سال ۲۰۱۰، هفت لنگرگاه در دست ساخت داشت.
در دو سوی رودخانه نوا ، سیستم بندرهای رودخانه ای، به شبکه بندرهای دریایی متصل شده است. این به هم بستگی موجب شده تا سن پترزبورگ رابط عمده میان دریایی بالتیک و الباقی روسیه از طریق مسیر آبی ولگا-بالتیک باشد.
در سال ۱۷۲۴ ضرابخانه سن پترزبورگ به نام مونتنی دیور، تاسیس شد که از بزرگ ترین ضرابخانه های دنیاست و در آن سکه ها، مدال ها و نشان های روسی ضرب می شوند. یک کارخانه بزرگ قالب سازی به نام مانیومنت اسکالپچر نیز در این شهر وجود دارد که سازنده بناها و تندیس های یاد بود می باشد. در این کارخانه مجسمه و نمادهای ساخته می شوند که امروزه زینت بخش پارک ها و بسیاری دیگر از مکان های سن پترزبورگ است.
در سال ۲۰۰۷، شرکت خودرو سازی تویوتا یا پنج میلیارد دلار سرمایه، در منطقه شوشاری، در حومه شهر سن پترزبورگ ، کارخانه ای احداث نمود. شرکت های بزرگ جنرال موتور، هیوندا و نیسان نیز به منظور احداث کارخانه اتومبیل سازی در سن پترزبورگ ، قرار دادهای با دولت روسیه امضا کرده اند. در طی دهه اخیر، صنایع خودرو سازی و ساخت لوازم خودرو، پیشرفت شایانی در این شهر کرده است. عمران و شهر سازی دومین صنعت بزرگ روسیه می باشد که در سن پترزبورگ نیز فعال است و شامل جاده سازی، ساخت مسکن و مراکز تجاری می باشد.
در این قسمت برای آشنایی عزیزان تور هند به بررسی رودهای کشور هند می پردازیم.
رود خانه ی گنگ Ganges با ۲۴۹۵ کیلومتر طول، از کوهستان هیمالیا شروع و به خلیج بنگال منتهی می شود. شهرهای الله آباد و بنارس در ساحل این رود قرار دارند. گنگ مادر مقدس ترین رود هند است و هندوها آن را همچون الهه ای، تقدیس و عبادت می کنند. شعب عمده ی رود گنگ عبارتند از: بمونه، گاگره، گندک و کامبی. جمنا یا یامونا Yamuna رود بزرگی است در شمال هند که از کوه های هیمالیا سر چشمه گرفته و در جوار شهر الله آباد به رود گنگ متصل می شود. محل تلاقی این دو رود، از اماکن مقدس و زیارتگاه پیروان مذهب هندو است.
شهرهای بزرگی مانند دهلی و آگره و الله آباد در ساحل آن واقع شده اند. رود عظیم دیگری به نام برهماپوترا Brahma Putra با ۲۸۹۰ کیلومتر طول، از ضلع شمال شرقی هیمالیا جریان می یابد و از آسام و بنگال شرقی می گذرد. این رود در نزدیکی خلیج بنگال به رود گنگ می پیوندد. آبرفت های رودخانه ای فراوان این رود، باعث شده در شمال هند ، بارورترین زمین های کشاورزی دنیا به وجود آید.
پس از حوزه های رود گنگ و برهماپوترا، حوزه ی رود گوداوری – بزرگترین رود هند – است که ۱۰ درصد از مساحت هند را در بر می گیرد. بعد از آن می توان به رود هایکریشنا، ماهاندی، کاویری، تاپتی و کائووری اشاره کرد که از مهم ترین رودهای منطقه شبه جزیره هند است. رود سند که بخش عظیم آن در پاکستان امروزی جریان دارد نیز از کوه های هیمالیا نزدیک به منطقه لاداخ هند سرچشمه می گیرد و از میان ایالت جامو و کشمیر می گذرد. سند بخش عمده ای از مسیر ۲۸۸۰ کیلومتری اش را به سمت جنوب در پاکستان طی می کند.
همان طور که گفته شد، کوهستان هیمالیا یکی از چهار منطقه جغرافیایی هند است. کوه های هیمالیا، هند را از کشورهای شمالی-که عبارتند از: چین، بوتان و نپال – جدا می کند. سلسله جبال هیمالیا از سرزمین پامیر در شمال غربی تا سر حد آسام در شمال شرقی به طول ۲۴۱۴ کیلومتر امتداد یافته است. هیمالیا به دلیل طول و ارتفاعش، سدی طبیعی میان هند و چین است و تنها رسته کوهی است که قله هایی با ارتفاع بیش از ۶۹۰۰ متر دارد. چهارده قله در هیمالیا بیش از ۷۸۰۰ متر ارتفاع دارند که مرتفع ترین آنها اورست با ارتفاع ۸۸۸۴ متر، بلندترین قله ی جهان می باشد که در نپال واقع شده است.
بعد از آن Q2 یا کا-۲ با ارتفاع ۸۶۱۱ متر در پاکستان و پس از آن سومین قله ی بلند جهان، کانچنجونگا با ارتفاع ۸۵۹۸ متر است. رشته کوهستان شرقی ما بین هند و برمه – که آن را کوهستان ناگا یا کوهستان پکتی می نامند – کوهستان نسبتا کوتاهی است که در شمال به هیمالیا می پیوندد.
درقسمت استوایی هند ، در جنوب، جلگه مرتفعی وجود دارد که در غرب و شرق، منطقه ای کوهستانی را تشکیل می دهد. این دو رسته کوه، گات های شرقی و غربی نام دارد و ارتفاع آنها در شرق به ۶۰۰ متر و در غرب به ۲۴۴۰ متر می رسد. گات های غربی به موازات خط ساحلی کناره ی دریای عرب امتداد یافته است و به ساحل نزدیک ترند؛ در حالی که گات های شرقی از دریا دورترند و دشت ساحلی وسیعی را در طول خط ساحلی جنوب شرقی در کناره ی خلیج بنگال به وجود آورده اند.
کوه یاتکایی: این کوه و کوه های وابسته به آن، در مرز هند ، بنگلادش و برمه قرار دارند و مجموعا پارواچال یا کوه های شرقی نامیده می شوند.
آراولی: ناحیه ای در شمال غربی هند که از قدیمی ترین مناطق کوهستانی جهان است. دامنه کوه های آراولی تنها بقایایی از کوه های عظیم الجثه هستند که در دوران ما قبل تاریخ وجود داشته اند و بسیاری از قله های آن پوشیده از برف و توده های غول پیکر و شگفت انگیز یخ است که منبع تامین بسیاری از رودخانه های بزرگ است.
ویندهیان: این کوه تقریبا تمام عرض شبه جزیره هند را فرا گرفته است و منطقه ای در حدود ۱۰۵۰ کیلومتر را با میانگین ارتفاع ۳۰۰ متر در بر می گیرد.
در این قسمت به بررسی موقعیت جغرافیایی کشور هند می پردازیم که این امر سبب آشنایی عزیزانی که در تور هند ثبت نام کرده اند و یا قصد سفر به کشور هند را دارند می کند.
کشور هند در نیمکره ی شمالی، جنوب آسیا و بین مدار ۸ تا ۳۸ درجه عرض شمالی و نصف النهار ۶۶ تا ۹۷ درجه ی طول شرقی قرار دارد. مساحت هند ۳/۲۸۷/۵۹۰ کیلومتر مربع است. این کشور از نظر وسعت، هفتمین کشور جهان و مساحت آن تقریبا دو برابر مساحت ایران است.
طول مرزهای خشکی هند ۱۵۲۰۰ کیلومتر و طول ساحل دریایی آن تقریبا ۵۶۸۶ کیلومتر است. این کشور از شمال به چین، نپال و بوتان، از شمال شرق به میانمار یا برمه و بنگلادش، از شرق و جنوب و غرب به اقیانوس هند و از شمال غربی به پاکستان محدود است. بنگلادش، طولانی ترین و بوتان، کوتاهترین خطوط مرزی را با هند دارند.
این کشور از لحاظ خغرافیایی به چهار منطقه تقسیم می شود:
الف- منطقه کوهستان هیمالیا؛
ب- منطقه رود گنگ و شاخه های آن؛
ج- منطقه فلات جنوبی؛
د- منطقه بیابانی شمال غربی؛
با توجه به این که خاک هند از منطقه استوایی آغاز شده و به منطقه معتدل منتهی می شود و با وجود کوهستان های پر برف هیمالیا، این کشور آب و هوایی متنوع ( استوایی، سردسیر، پرباران، خشک، سرسبز جنگلی و بیابانی ) دارد. این نوع آب و هوا سه فصل متمایز در سال ایجاد می کند. در این کشور، فصل سرما از اکتبر (مهر) تا آخر فوریه (بهمن)، فصل گرما از اول مارس (اسفند) تا آخر ژوئن (تیر) و فصل بارش از اول ژوئن تا آخر سپتامبر (شهریور) ادامه دارد.
میانگین حرارت در شمال هند در آخر زمستان ۱۳ الی ۱۶ درجه ی سانتیگراد و در جنوب هند به ۲۴ درجه ی سانتیگراد می رسد. دو ماه خرداد و تیر اشعه آفتاب بر بیشتر شبه جزیره به طور عمودی می تابد، گرم ترین ماه های سال هستند؛ همچنین گاهی حرارت هوا در ماه خرداد در شمال این کشور از ۳۸ درخه سانتیگراد تجاوز می کند.
ریزش باران در این کشور، تابع وضع مناطق آب و هوایی این کشور است و میزان آن از ۱۰۰ میلی متر (در منطقه راجستان و لاداک) تا ۲۰۰۰ میلی متر در مناطق سواحل غربی (آسام و بنگال) تفاوت می کند. در منطقه چراپونجی در ایالت مگالایای، سالانه حدود ۱۰ متر باران می بارد. سراسر هند را دو جریان هوایی حامل باران می پوشاند که به مونسون معرف است.
به هنگام جریان مونسون در جنوب غربی ای هند ، باران فروان می بارد. بیشتر باران های موسمی از ناحیه ی دریای عمان و ساحل جنوب غربی هند سرچشمه می گیرد. طبق گزارش فائو FAO متوسط بارندگی در این کشور، سالانه ۱۴۳۲ میلی متر است.